Reizen zonder Tsjechov

Recensie van het boek ‘Het brilletje van Tsjechov: Reizen door Rusland’ (Michel Krielaars) voor de Leeswolf

Voor hij in 2007 correspondent in Moskou werd, kreeg NRC-journalist Michel Krielaars een uitstekend idee: tijdens zijn vijfjarig verblijf in Rusland zou hij een boek schrijven over het leven van zijn idool Anton Tsjechov (1860-1904), onder meer bekend van ‘De dame met het hondje’. In ‘Het brilletje van Tsjechov’ stapt Krielaars in de sporen van de Russische arts-schrijver. Op zijn diverse reizen door Rusland zet de journalist Tsjechov’s pince-nez – het knijpbrilletje – op om Rusland en de beruchte ‘Russische ziel’ te doorgronden.

Het mysterieuze Kremlin

Recensie van het boek ‘Het Kremlin: een politieke en culturele geschiedenis’ (Catherine Merridale) voor de Leeswolf

Het Kremlin aan het Rode Plein in Moskou is een van de bekendste gebouwen ter wereld. Het gigantische complex vol kerken en paleizen, omgeven door een rode bakstenen muur met kantelen, boezemt vele Russen en toeristen ontzag in. Tevens staat het Kremlin symbool voor de grootsheid van de Russische geschiedenis. Zoals een stadsgids uit 1856 schrijft: “Als Moskou het hart van Rusland is, dan is het Kremlin niet enkel het hart en de ziel van ons witstenen Moskou, maar tevens de kiem waaruit ons Russische tsarenrijk is voortgekomen.”

De slechte score van Pascal Smet

Pascal Smet haalde in 2014 als Brussels lijsttrekker – na 5 jaar als Vlaams Minister van Onderwijs – 2.697 voorkeurstemmen. Dat is 1261 of 32% minder dan in 2009 (3.958). De SP.A-lijst bleef in 2014 nochtans quasi stabiel (van 19,46% in 2009 naar 19,54% in 2014).

Tegenover Brusselnieuws.be verklaarde Vlaams onderwijsminister Pascal Smet zijn zwakke verkiezingsscore als volgt:

“De voorbije jaren was ik afwezig in Brussel, omdat ik me volop heb toegelegd op mijn onderwijsportefeuille in de Vlaamse Gemeenschap. Bovendien gaat een onderwijsminister altijd achteruit.”

(Pascal Smet in Brussel – Bron: Facebook)

De nieuwe Freya

Ernstig, grondig, bedachtzaam. Die indruk wil Vlaams Minister Freya Van den Bossche (39) tegenwoordig maken. Wie had tien jaar geleden geloofd dat ‘Freya’ haar babe-imago ooit zou kwijtraken? Maar zowel privé als politiek stond er een nieuwe vrouw op.

Luc Van den Bossche was in de jaren negentig een zwaargewicht binnen de socialistische partij. In 2000 kwam zijn dochter Freya voor het eerst in de belangstelling. Voor het VRT-programma ‘Bracke & Crabbé’ nam ze deel aan een debatwedstrijd met kinderen van politici. Dankzij haar uitstraling en goede voorbereiding won ze de wedstrijd met glans. Kort erop werd ze verkozen in de Gentse gemeenteraad. Haar politieke carrière nam een vliegende start.

Heel wat zonen en dochters van politici verschenen de afgelopen jaren op verkiezingslijsten. Maar alleen Freya Van den Bossche deed haar vader volledig vergeten, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Hilde Claes of Manou Eyskens. Van den Bossche junior heeft zelfs geen familienaam meer nodig. Iedereen in Vlaanderen weet wie ‘Freya’ is.

(Freya Van den Bossche met Karin Temmerman)

Duitse neonazi’s op weg naar Europees Parlement

Dit artikel verscheen eerder op Apache.be

Met 96 vertegenwoordigers zal Duitsland de grootste landendelegatie naar het Europees Parlement sturen. Nu het Duitse grondwettelijk hof de kiesdrempel voor de Europese verkiezingen heeft afgeschaft, maken ook minipartijen kans op een zetel in Straatsburg. Het VB sluit een toekomstige samenwerking met de Duitse neonazistische partij NPD alvast uit.

Tot voor kort moesten Duitse partijen meer dan 5 procent van de stemmen halen om verkozen te raken in het Europees Parlement. Eind 2011 vernietigde het grondwettelijk hof in Karlsruhe echter de kiesdrempel voor de Europese verkiezingen. Daarop verlaagde het federale parlement de kiesdrempel in juni 2013 naar 3 procent. Een handvol kleine partijen klaagde ook deze regeling aan. Eind februari schafte het Bundesverfassungsgericht de kiesdrempel voor de Europawahl helemaal af.

Lesbisch kerkhof opent in Berlijn

Dit artikel verscheen eerder in aangepaste vorm op Apache.be

Toen Duitse kranten op 1 april berichtten over de oprichting van een lesbisch kerkhof in Berlijn, dachten heel wat lezers vermoedelijk aan een flauwe aprilgrap.

Een paar dagen later blijkt het tegendeel wanneer een honderdtal mensen opdaagt voor de officiële inwijding van de begraafplaats in de wijk Prenzlauer Berg. De vogeltjes fluiten, de zon schijnt door de bomen. Het publiek bestaat bijna uitsluitend uit vrouwen, grotendeels met grijs of geverfd haar. Ze staan op een terrein van 400 m² dat plaats biedt aan 80 graven of urnen. Het bestuur van het evangelische Georgen-kerkhof stelde het terrein gratis ter beschikking in ruil voor het onderhoud van de voordien verwilderde plek. Met een startkapitaal van 15.000 euro werden een spiraalvormig pad en een zitbank aangelegd. Veel meer valt er voorlopig niet te zien. Er ligt nog geen enkele vrouw onder de grond maar de eerste reserveringen lopen naar verluidt al binnen.

Derderangs Tobback

SP.A-voorzitter Bruno Tobback vindt Liesbeth Homans (N-VA) een ‘tweederangs-kandidaat’ voor het Vlaamse minister-presidentschap. “Zonder op de vrouw te willen spelen, volgens mij heeft ze niet het juiste profiel”, legde Tobback deze week uit in De Tijd. “Ze heeft jaren in het Vlaamse Parlement gezeten, maar niemand herinnert zich daar nog iets van. En als OCMW-voorzitter in Antwerpen bewijst ze dat ze niet in staat is partijen bijeen te brengen, integendeel”.

                 
(Homans oefent in handjesschudden, De Coninck oefent in poseren)

Het leven zoals het was: Tegendraads in de Sovjetunie

Recensie van het boek ‘Een Russische geschiedenis’ (Ljoedmila Oelitskaja) voor de Leeswolf 2014/20, nr. 2 – April

‘Het was een bijzonder man. Op zijn manier een patriot. Terwijl wij kosmopolieten zijn. Ons vaderland is de muziek’.

Vaak wordt beweerd dat men betrekkelijk goed kan leven in autoritair geregeerde landen. Dat is best mogelijk, maar geldt vermoedelijk nooit voor burgers met een mening, mensen die opkomen tegen onrecht, kunstenaars en intellectuelen die uiting willen geven aan hun gevoelens en gedachten.

De staart eraf

Recensie van het boek ‘De kop van Oskar Wronski’ (Gerdien Verschoor) voor de Leeswolf

De jonge Ophélia baronesse Bentinck Nyevelt van Heeckeren woont met haar ouders in een kasteel in Nederland. Om te ontsnappen uit die versteende wereld kiest de creatieve Ophélia op haar huwelijksdag voor een nieuw leven. Ze duikt met haar bruidsjurk de IJssel in en springt op de trein naar Parijs, waar ze op de roltrap van de metro een man ziet passeren die de rest van haar leven zal vormgeven.

De Morgen in Oekraïne

De redactie van De Morgen is opnieuw verhuisd: van de nagelnieuwe lokalen in Kobbegem naar Kiev. Die indruk krijgt alvast de lezer die de berichtgeving over Oekraïne in de krant volgt.

In Vlaanderen hield zich de voorbije jaren bijna niemand intensief met Oekraïne (of zelfs Rusland) bezig. En plots moeten alle journalisten, niet enkel van de buitenlandredactie, dagenlang schrijven over dat vreemde land waar ze vermoedelijk nog nooit zijn geweest.

(Krantenloze boekhandel in Lviv)

Even kijken naar de stukken over Oekraïne die in de laatste acht edities van De Morgen verschenen: