Recensie van ‘Een ware gebeurtenis’ (Emil Hakl) voor Mappa Libri.
Emil Hakl, het pseudoniem van de Tsjechische schrijver Jan Beneš (°1958), begon in de jaren tachtig na een nogal wild leven met het schrijven van poëzie. Zijn nieuwste in het Nederlandse vertaalde boek, ‘Een ware gebeurtenis’, mag vooral niet autobiografisch zijn, maar gaat wel over het leven van een schrijver die toevallig Jan heet. Jan schrijft nogal poëtisch en zonder veel structuur op wat hij denkt en meemaakt. Helaas maakt Jan weinig mee. Hij mag in Noorwegen uit zijn boek voorlezen, keert nadien terug naar Praag en speelt graag computergames met zijn vriend.
En Jan, of Emil, heeft ooit een boek over de Rote Armee Fraktion (RAF) of Baader-Meinhof-Groep gelezen. Die extreemlinks terreurbeweging hield Duitsland jarenlang in de ban door aanslagen te plegen op belangrijke maatschappelijke figuren met een naziverleden. In ‘Een ware gebeurtenis’ worden zeer oppervlakkige weetjes over de Rote Armee Fraktion rondgestrooid. En de auteur komt tot de conclusie dat ook in Tsjechië nog topfiguren met een communistisch verleden op topposities zitten.
Het boek moet dan ook geheel voorspelbaar uitmonden in een schimmige RAF-achtige aanslag in Tsjechië. Maar sidderen doet de lezer nooit. Ook een verhaal over een trip met een vliegtuig dat lijkt neer te storten, is te clichématig om te blijven hangen. Aangezien Jan geen spannend hoofdpersonage is en de andere personages onvoldoende worden uitgewerkt, trekt ‘Een ware gebeurtenis’ de lezer nooit mee in het verhaal.
Los van de zwakke inhoud is ‘Een ware gebeurtenis’ vooral vervelend om lezen. Het boek bevat bijzonder veel ongeïnspireerde en ongeloofwaardige dialogen (‘ik zit echt in een klotesituatie’). Hakl bedient zich van een idiote taal (‘Allekutmachies, ik maf tegenwoordig helemaal niet meer.’) met eindeloos veel gratuit gevloek. De erg Hollandse vertaling (slimpie, joh) en taalfouten (T’is maar een film) zijn storend. De vermoeiende lay-out met enorm veel tekst in cursief of vet gedrukt, maakt het boek nog minder aantrekkelijk.
‘Hakl means something in Czech literature’, klinkt het op de website van de auteur. Maar de Nederlandse vertaling van ‘Een ware gebeurtenis’ kan op geen enkel moment overtuigen. Een kloteboek, om in het jargon van Emil Hakl te blijven.
Brüxels 
Dat de heer Vanacker het een ‘kloteboek’ noemt, er zeer kritisch over is, vind ik allemaal prima (ieder zijn meug, nietwaar). Waar ik, als vertaler van het boek, wel over val, is dat hij zich stoort aan schrijffouten en dan als voorbeeld de zin noemt: T’is maar een film. Maar zo staat het niet in het boek, want er staat: Tis maar een film. Of de heer Vanacker heeft niet goed gelezen of hij maakt nu zelf een schrijffout en laat mij daar voor opdraaien. Hoe dan ook: niet chic.Een rectificatie van de heer Vanacker lijkt me we dus wel zo sportief.